Umutsuzluğun Doruklarında

Emil Michel Cioran / E. M. Cioran, 8 Nisan 1911’de, o zamanlar Avusturya Macaristan İmparatorluğu’nun parçası olan Răşinari adlı bir Rumen kasabasında doğdu. Ailenin en büyük erkek çocuğu olduğu için eğitimli, entelektüel ve saygın bir Ortodoks papaz olan babasının, “Rumen kimliği”ni fazlasıyla vurgulayan ismini aldı. Her zaman özlemle andığı, mutlu bir çocukluk yaşadı. 1921’de kasabasının bağlı olduğu Sibiu’da okumaya başladı. Orta öğretimini -Rumen dili ve edebiyat dersleri hariç- ortalama bir başarıyla tamamladı.

1928’de Bükreş Üniversitesi’ne kaydolup felsefe okudu. Felsefe eğitimini, üniversiteyi ve hatta üzerine tez yazsa da hayatın trajedisini kavrayamadığını söylediği Bergson’u hiçbir zaman sevemedi; fakat burada ömür boyu dost kalacakları Eugene Ionesco ve Mircea Eliade ile tanıştı. 1933’te burslu olarak Almanya’ya gitti ve buradaki eğitimi sırasında sistematik felsefeyle olan tüm bağlarını koparıp Susan Sontag’ın deyimiyle “Kierkegaard, Nietszche ve Wittgenstein çizgisinin en seçkin ismi” olma yolunda ilk adımını attı. İlk kitabı Umutsuzluğun Doruklarında (Pe Culmile Disperarii) 1934’te, daha sonraları faşistlikle suçlanmasına neden olacak Romanya’nın Dönüşümü (Schimbarea la fata a Romaniei) ise 1936’da yayımlandı. Bir yıl lise öğretmenliği yaptığı sırada (1935-36) Gözyaşları ve Azizler’i (Lacrimi şi Sfinţi) yazdı ve Fransa’ya gitti. Annesi, kitap Cioran Fransa’dayken yayımlandığında, eşinin ve ailesinin saygınlığına şüphe düşebileceğinden korktu ve “Bu kitabı biz öldükten sonra yayımlamalıydın,” diyerek sitem etti. Arkadaşları ise “Tanrı’dan ve azizlikten böyle söz etmek olmaz,” diyerek eleştirdiler onu. Cioran, annesini “Balkanlarda bugüne kadar çıkan en dinî kitap bu,” diyerek sakinleştirdi, diğer eleştirileri ise önemsemedi. Hiçbir zaman yazmayacağı bir tez karşılığında Sorbonne kütüphanesi ve yemekhanesinden yararlanmaya başladı. Paris’in ömür boyu neredeyse hiç çıkmayacağı Quartier Latin bölgesindeki öğrenci yurtlarında ve evlerde yaşamaya başladı. Bu sırada Cafe de Flore’da Sartre’ın hayranlıkla dinlendiği toplantılara katıldı, fakat hiçbir zaman konuşmadı. 1942’de ömrünün sonuna dek birlikte yaşayacağı, İngilizce öğretmeni Simone Boué ile tanıştı. Fransızca yazdığı ilk kitabı Çürümenin Kitabı (Précis de décomposition) 1949’da yayımlandı ve Cioran 1986’ya dek Fransızca yazmaya devam etti. Sonrasında, başta Gözyaşları ve Azizler olmak üzere, Rumence yazdığı ilk kitaplarını Fransızca yeniden yazdı. 17 yaşındayken başlayan insomnia nedeniyle gecelerini uyumak yerine okuyarak ve yürüyerek geçiren Cioran, hayatının son yıllarında ise Alzheimer hastalığına yakalandı ve 1995’te hayata gözlerini yumdu.